“Ik had stiekem gehoopt, dat mijn man zeebenen zou ontwikkelen...”

19 juli 2024

Tijd voor vrije tijd

Door Joyce Kruizenga-Elskamp - Fysiotherapie Bijsteren biedt het hele scala aan behandelingen, die je van een dergelijke praktijk kunt verwachten. En meer. Van zwangerschapsbegeleiding tot dryneedling en van hoofdpijnbehandelingen tot oefeningen bij MS, ALS en Parkinson.

Tijd voor vrije tijd… “Ik had stiekem gehoopt, dat mijn man zeebenen zou ontwikkelen...”

Samen met collega Diana Gebbink runt de Harderwijkse Joyce de Roo al tien jaar deze praktijk in Norschoten, in het pand ‘De Samaritaan’. Vijf jaar geleden is Danny Hof het team komen versterken.

Joyce: “Deze plek in Bijsteren is fijn. Wij hebben een prettige samenwerking met het verpleeghuis en kunnen hier werken volgens onze eigen visie. Het is wel druk en de agenda loopt snel vol. Ik kan met gemak zeven dagen per week, vijftien uur per dag werken. Dus vrije tijd is kostbaar. Als je privé iets wilt doen, moet je dat vooral goed plannen.” En met vier (inmiddels volwassen) kinderen is Joyce dat al jaren gewend om te doen.

Joyce: “Van oudsher ben ik een zeiler, maar mijn man dus niet. Als compromis hebben wij nu een sloep, zodat ik toch heerlijk het water op kan. Helaas gebeurt dat niet zo vaak, want of de tijd ontbreekt of het regent. En dan kan ik eindelijk varen; zit er opeens een meerkoetnestje achter op de boot en moeten we daar weer op wachten. Ik had ook stiekem gehoopt, dat mijn man zeebenen zou ontwikkelen, maar helaas. Het gaat dus geen grotere motorboot worden. Misschien dan toch maar een leuke camper.”

“Ik ben nogal uithuizig. Zo huur ik ook graag met mijn vriendinnengroep een huisje in Zeeland of op Ameland.” Dus niet de watersport, maar reizen is wel een bezigheid, waar Joyce en haar man elkaar weer in vinden. “Wij maken meestal één keer per twee jaar een mooie reis. Bijvoorbeeld naar Griekenland of naar mijn zus in Amerika. Ook zijn wij net terug uit Jordanië.” Verder hebben beiden een passie voor Afrika. “Wij hebben in de jaren negentig allebei in Rwanda gewoond en gewerkt. In 1994 zijn wij weer teruggekomen. En op al mijn reizen, gaat mijn trouwe gele koffer mee. Hij mag zelfs mee aan boord. Ik hoop hem in de toekomst vaker te gaan gebruiken.”