Door Joyce Kruizenga-Elskamp - Het schrijven van verhalen zat er bij onze Puttense dorpsdichter Henk Vaessen van jongs af aan al in.
Met een rustige vader “Stabiel en veilig, maar waar weinig mee te beleven viel” en een flamboyante moeder “Ze maakte gemakkelijk contact en schreef overal verhalen over”, bleek de kleine Henk met goede schrijfgenen geboren.Tijd voor vrije tijd… “Ik ben geen man van punten, maar van komma’s”
“Ik vond het vanaf mijn jeugd al belangrijk om mooie en waardevolle gebeurtenissen die ertoe doen, op papier vast te leggen. Met schrijven kun je verwonderen, emoties oproepen, kritisch zijn, mensen iets meegeven, kortom je brengt iets teweeg en dat vind ik mooi om te kunnen doen.” Hij gebruikt bij het schrijven geen laptop, maar gewoon papier. Om dit kracht bij te zetten, pakt Henk een blauwe map met de toepasselijke titel ‘Gedichten’.
Een voormalig wit A4-papier staat helemaal vol met krabbels, zinnen, doorgestreepte regels en kolommen vol met handgeschreven rijmwoorden. Het was zijn voorbereiding op het uiteindelijke gedicht voor het 75-jarig bestaan van Stroud in 2023. Maar hij schrijft als dorpsdichter bijvoorbeeld ook over de razziaherdenking.
Menig Puttenaar kent de al tienjarige pensionado waarschijnlijk van zijn jarenlange functie als verkoper en etaleur bij Van Ganswijk Mode. “Ik was ook etaleur van drie winkels die stoffen verkochten. Dan had je alleen maar één lange paal met een plaat erachter, waar alles omheen gedrapeerd moest worden. Symmetrisch en alle kleuren moesten matchen. Ik had één klant in Maartensdijk, die naast stoffen en kleding ook lingerie had. Nou, voordat je die etalage vol had met die kleine dingen!”
Het aanstellen van een dorpsdichter is op initiatief van de bibliotheek. “Dan ben je eigenlijk een columnist in dichtvorm. Ik schrijf over wat ik in het dorp zie of meemaak. Het gedicht krijgt dan langzaam vorm en als het klaar is, begint het schrappen. Zijn er niet te veel rijmwoorden? Gebruik ik niet te veel synoniemen? Is het ritmisch goed te lezen? Bij het schrijven van mijn boeken, had mijn uitgever één punt van kritiek ‘Je zinnen zijn te lang’. Een punt is voor mij zo definitief. Ik ben meer een man van komma’s. Maar als dorpsdichter moet ik kort en bondig zijn. Dat is dus een hele uitdaging voor mij.”

Henk is naast schrijver ook een bevlogen verteller. Foto: Joyce Kruizenga-Elskamp